اختلال دو قطبی

اختلال دوقطبی یا همان شیدایی-افسردگی یک نوع اختلال خلقی است که یک بیماری روانی محسوب می شود . افراد مبتلا به این بیماری دچار تغییرات شدید خلقی می شوند . به این صورت که بیمار در دوره شیدایی در اوج شادی و خوشحالی قرار دارد و ناگهان به اوج غم و ناراحتی می رسد که رابطه ای بین اتفاقات زندگی بیمار و این احساسات وجود ندارد.

این بیماری معمولا در کودکی شروع می شود اما در دوران بلوغ و نوجوانی ظاهر می گردد .کودکانی که دچار اختلال دو قطبی هستند معمولا از حالت شیدایی به حالت افسردگی تغییر حالت می دهند و یا در یک لحظه هر دو حالت را ایجاد می نمایند .

والدین این کودکان آن ها را غیرقابل پیش بینی توصیف می کنند و به این نکته اشاره می کنند که برخی مواقع از حالت پرخاشگری و ستیزه جویی فوق العاده  تغییر حالت داده و به درون گرایی گرایش پیدا می کنند .

علائم اختلال دو قطبی

 اگر کودک شما، بیش از دو هفته درگیر یکی از علائم زیر است حتماً با پزشک یا روان شناس ، مشاوره نمایید.

۱-تغییرات جدی در خلق و خوی از شادی غیر عادی به زودرنجی، عصبانیت یا پرخاشگری

۲- اعتماد به نفس فوق العاده غیر واقعی

۳-انرژی بیش از حد، کم خوابی بدون احساس خستگی

۴-درگیر شدن در چند برنامه و فعالیت، از یک شاخه به شاخه ی دیگر پریدن و به آسانی آشفته و بیقرار شدن.

۵-زیاد صحبت کردن، تند صحبت کردن، به سرعت از مبحثی به مبحث دیگررفتن و اجازه ندادن به کسی تا صحبتش را قطع کند.

۶-رفتارهای خطرناک مانند: مصرف مواد مخدر ، الکل ، انجام عملیات نمایشی خطرناک

۷-اغلب غمگین بودن یا گریه کردن زیاد

۸-گوشه گیری

۹-تحلیل رفتن سطح انرژی و توان

۱۰-احساس بی ارزشی یا تقصیر زیاد کردن

۱۱-عدم پذیرش شکست

۱۲-تغییرات اساسی در عادت ها، مانند: زیاد خوردن، زیاد خوابیدن و … .

۱۳-شکایت مداوم از ناراحتی هایی نظیر سردرد، دل درد و … .

۱۴-فکرهای تکراری درباره ی مرگ، خودکشی یا رفتار خودتخریبی.

دلایل اختلال دو قطبی

اگرچه هنوز محققان دلایل اختلال دو قطبی را پیدا نکردند ولی بر این باورند که اختلال دو قطبی دلایل ژنتیکی دارد و ترکیب ژنتیکی افراد بیشتر از تربیت آن ها در این اختلال موثر است .

کودکانی که پدر و مادرشان (یکی یا هر دو) دچار این اختلال باشند بیشتر در معرض اختلال دو قطبی قرار می گیرند. برخی محققان باور دارند که در بعضی از افراد، استعداد رشد این بیماری به صورت ارثی وجود دارد که بر اثر عوامل محیطی (مانند رویدادهای استرس زا زندگی، اختلال در چرخه ‌های زیستی یا ریتم ‌ها و الگوهای فصلی) بروز پیدا می کند.

 عوامل دیگری که در بروز این اختلال ممکن است نقشی ایفا کنند عبارتند از بی خوابی مداوم، درمان با داروهای ضدافسردگی و برخی از مکمل‌های غذایی و گیاهی.

درمان اختلال دو قطبی

نخستین درمان برای اختلال دوقطبی دارو درمانی است.

دارو درمانی جهت کنترل سریع بیماری و کاهش و برطرف کردن عوارض و جلوگیری از بروز دوره های بعدی صورت می گیرد. اختلال کارکرد غده تیروئید قبل از این دارو درمانی باید مورد بررسی و درمان قرار گیرد.

دارو درمانی‌هایی که برای درمان اختلال دوقطبی به کار می‌رود عبارتند از:

داروهای تثبیت کننده  خلق و خو نخستین دارویی است که برای اختلال دوقطبی تجویز می‌شود. لیتیوم (lithium)  متداول‌ترین داروی تثبیت‌کننده  است و معمولاً به عنوان نخستین دارو برای درمان اختلال دوقطبی تجویز می‌گردد.

روان درمانی‌هایی که معمولاً در درمان اختلال دوقطبی به کار می‌روند عبارتند از:

رفتار درمانی شناختی (CBT) نوجوان یاد می‌گیرد که رفتارهای نامناسب خود را تغییر بدهد و یا آن ها را کنترل کند تا زمانی که درک صحیحی از توانایی های خودش پیدا کند.

مشاوره روانشناسی جهت درمان اختلال دوقطبی

روان درمانی ، کارهای  روزانه و زمان‌بندی خواب آن‌ها را به حالت عادی در می‌آورد و به آن‌ها کنترل بیشتری بر روی زندگی و شرایط‌شان می‌بخشد.

برای بهبود عملکرد دوره درمان استفاده از مشاوره تلفنی، مشاوره آنلاین،به ویژه در هنگام بروز بحران به شدت توصیه می شود . مشاوران مفیدودر این زمینه جز پیشگامان هستند تا در کنار گروه مشاوره و درمانی نوجوان برای خروج از این بحران قرار گیرند .